naglowek


Strona Główna
Księga gości
Dodaj swój wpis
Archiwum
Linki
Pirotechnika
Dowcipy
Husaria
Download
Książki
Moja Grafika
Autoagresja

Pirotechnika


Pirotechnika - nauka zajmująca się sporządzaniem różnego typu mas (mieszanin) z substancji palnych, utleniaczy oraz substancji barwiących płomień lub dym i stosowania ich do wytwarzania efektów optycznych, dźwiękowych, i przenoszenia ognia. (Środki zapalające, oświetlające, rakiety sygnalizacyjne, race,...).

Składniki


Siarka (S)
+ zwiększa ilość gazów (siłę miotającą mieszaniny)
+ zwiększa wysokość płomienia
- spowalnia spalanie
- utrudnia zapalenie mieszaniny
Węgiel (C)
+ podwyższa temperaturę spalania
+ przyspiesza spalanie
+ ułatwia zapalenie mieszaniny
- daje mało gazów
Magnez (Mg) lub Aluminium (Al)
+ drastycznie podwyższa temperaturę spalania
+ przyspiesza spalanie (z nadmanganianem potasu tworzy wybuchowy proch fotobłyskowy)
+ mieszanina spala się jasnym (oślepiająco białym) płomieniem
- mieszanina pod wpływem wody (wilgoci) może sama się zapalić
- daje mało gazów
Cukier (sacharoza)
+ spala się dosyć szybko
+ zwiększa ilość gazów (siłę miotającą mieszaniny)
+ daje gęsty (najczęściej biały) dym - dobra świeca dymna
- czasem dymu jest z dużo...
- po spaleniu zostawia produkty stałe (tylko gdy jest za mała ilość utleniacza w mieszaninie)
Azotan potasu (KNO3)
+ utleniacz
+ dobry do mieszanin podpałowych (tzw. primerów), prochów i mieszanin miotających
- tlenki azotu nie są zbyt zdrowe
Chloran potasu (KClO3)
+ utleniacz
+ mieszaniny w których on jest utleniaczem spalają się bardzo szybko (szybciej niż z azotanem potasu)
+ dobry do mieszanin miotających
+ można go używać do mieszanin fotobłyskowych
- chlor i jego tlenki nie są zbyt zdrowe
Nadmanganian potasu (KMnO4)
+ utleniacz
+ mieszaniny w których on jest utleniaczem spalają się niezwykle szybko ("fukają", czasami wybuchają)
+ najlepszy do mieszanin fotobłyskowych
- mieszanina staje się wrażliwa na bodźce mechaniczne (tarcie, uderzenie...) - nie ubijaj!
- po zmieszaniu z gliceryną następuje samozapłon (ok. 10 - 60 sek. - zależy czy to pył, czy kryształy)
- to samo po zmieszaniu z cukrem i wodą...
- prochu fotobłyskowego w którym on jest utleniaczem nie przechowuj dłużej niż tydzień - może wybuchnąć pod wpływem wilgoci - jest bardzo niezdrowy
Azotan amonu (NH4NO3)
+ utleniacz
+ można go zdetonować (potrzeba bordzo silnej spłonki lub detonatora by go pobudzić)
- nie jest zbyt silnym utleiaczem
- nie jest zbyt zdrowy
Miedź ( Cu ) - jasnomiebieski płomień i ciemnoczerwony, brunatny dym.
Cynk ( Zn ) - zielony płomień i ciemnobrązowy dym.
Magnez ( Mg ) - biały, niezwykle jasny płomień.
Sód (Na) - żółty płmień.
Potas (K) - fioletowy płomień.
Stront (Sr) - czerwony płomień.
Wapń (Ca) - ceglastoczerwony lub pomarańczowy płomień.
Bar (Ba) - zielony, jasnozielony płomień.
Lit (Li) - ciemnoliliowy, fioletowy płomień, gęsty, brunatny dym.
Bor (B) - zielony płomień i dym.
Rubid (Rb) - żółtofioletowy płomień.
Cez (Cs) - fioletowoniebieski płomień, gęsty, szary dym.

Czarny Proch - Produkcja




Składniki :
Azotan potasu - 75 g (objętościowo - 55%)
Siarka - 10 g (objętościowo - 20%) Węgiel Drzewny - 15 g (objętościowo - 25%)
Izopropyloalkohol lub Denaturat
1. Mielenie składników
Siarka i saletra powinny być mielone aż do uzyskania jednolitej masy proszku bez żadnych grudek. Węgiel natomiast należy zmielić na drobny pył tak, aby unosiła się czarna "mgiełka". Teoretycznie wg. niektórych "szkół" robienia prochu, węgiel drzewny powinien być przesiany przez bardzo drobne sito (pończochę), lecz z doświadczenia wiem, że nie jest to konieczne. Nie znaczy to jednak, iż można sobie pozwolić na jakiekolwiek, choćby półmilimetrowe grudki węgla. Dobrze zmielony węgiel drzewny to połowa sukcesu. Jak ktoś ma sito kuchenne do mąki, lub sitko zrobione z pończochy, to niech przesieje przez nie wszystkie składniki, jeszcze przed ważeniem i porcjowaniem - to bardzo ułatwia mieszanie.
2. Porcjowanie i ważenie
Tu wiele zależy od dostępnych przyrządów (wagi). Moim zdaniem lepiej jest poświęcić więcej czasu na wykonanie kilku niewielkich prób po np. 100 g., niż marnować składniki z powodu nieudanych prób o dużej masie. Zwłaszcza że bardzo trudno uzyskać w warunkach domowych identyczne jakościowo próby (nieprecyzyjne wagi itp.). Najlepiej ważyć składniki w kolejności późniejszego ich mieszania. (Przykład 100 gramowej próbki). Ważymy kolejno: 10 g siarki, 75 g saletry, 15 g zmielonego węgla drzewnego ( ew. objętościowo - siarka 20%, saletra 55%, węgiel 25% !!!Ubite w jakimś naczyniu!!!). Po zważeniu poszczególnych składników można wsypywać je do naczynia mieszającego.
3. Mieszanie
Podczas mieszania istotne jest zachowanie kolejności wsypywania składników, szczególnie jeśli te nie były należycie wysuszone.
1. Najpierw wsypujemy siarkę (nie przylepi się do ścianek naczynia).
2. Potem dosypujemy saletrę.
3. Dokładnie mieszamy (2 - 3 min.)
4. Dosypujemy węgiel.
5. Dokładnie mieszamy wykonując gwałtowne i nieregularne ruchy naczyniem przez 3 - 5 min.
6. Kontrola jakości
Generalnie w gotowej próbce prochu nie powinno być grudek saletry, odłamków węgla, nie powinny być też widoczne niewielkie żółte drobiny siarki (jeśli wystąpiły to znaczy, że saletra była źle zmielona).


Dalej...

© Hunio 2010